شرکت های تایر شروع به ساخت کرده اند لاستیک های EV. هیچ چیز خاصی در مورد آنها وجود ندارد. علیرغم همه ادعاهایشان، اکثر آنها تفاوتی ندارند از یک لاستیک که روی یک وسیله نقلیه گازسوز است. آنها در حال کار برای تغییر این موضوع هستند که به نظر می رسد مسابقه برای توسعه کامل تایر EV در سراسر جهان در حال انجام است.

گزارش های سیمی که سازندگان تایر مانند میشلین و کانتیننتال در حال توسعه نسل بعدی تایرهای EV هستند. این کار آسانی نیست زیرا این لاستیک ها باید در چندین جبهه ارائه شوند. یکی از چالش ها مقاومت غلتشی است. مقاومت غلتشی کمتر به معنای برد بیشتر است، بنابراین سازندگان در حال آزمایش ترکیبات مختلف برای بدست آوردن مقاومت غلتشی کمتر هستند.

تولیدکنندگان در حال آزمایش نانومواد در تایرهای خود هستند، مانند نانو کربن و نانو سیلیس، برای بهبود عملکرد، کشش و دوام. همچنین تحقیقاتی در مورد ترکیبات جایگزین مبتنی بر زیستی مانند گوایول و لاستیک قاصدک.

شما می توانید با کاهش عمق آج، مقاومت غلتشی را کاهش دهید، اما این به این معنی است که تایر چندان دوام نمی آورد و صدای بیشتری تولید می کند. با این حال، کانتیننتال فکر می‌کند که پاسخ آن را دارد. توماس وانکا، مهندس اصلی توسعه فناوری در Continental می‌گوید: «ما ترکیبات لاستیکی نرم خاصی را توسعه داده‌ایم که به ما امکان می‌دهد همزمان مقاومت غلتشی و سر و صدا را بدون کاهش مسافت پیموده شده کاهش دهیم.

مسئله دیگر ذرات لاستیک است. خودروهای الکتریکی آلایندگی تولید نمی کنند، اما ذرات لاستیک و گرد و غبار ترمز را تولید می کنند. از آنجایی که پیشرانه های الکتریکی بسیار سنگین هستند، خودروهای الکتریکی 20 درصد سریعتر از موتورهای احتراق داخلی در تایرها می سوزند.

با این حال، مقایسه مستقیم آلودگی ناشی از ذرات ریخته شده توسط لاستیک ها با دود خروجی از یک موتور احتراق داخلی دشوار است. اگرچه 1.5 کیلوگرم ذرات لاستیک هنوز هم بد به نظر می رسد، تفاوت قابل توجهی بین اندازه ذرات وجود دارد. مقصر اصلی سلامت عمومی است NOxکه باعث ایجاد ذرات کوچکتر در دسته “PM2.5” می شود (به این معنی که قطر ذرات 2.5 میکرون است). برای تایرها، تنها 1 درصد ذرات زیر PM10 (10 میکرون) و 0.2 درصد PM2.5 یا کمتر هستند. بیشترین آلودگی PM2.5 در مناطق شهری همچنان از اگزوز NOx خودرو ناشی می شود.

متأسفانه، تحقیقات کمی در مورد اثرات سلامت ذرات لاستیک وجود دارد. یکی از معدود مطالعات جامع گری گاتری، معاون ارشد میشلن، می‌گوید: «در آن زمان تصمیم بر این نبود که موضوع اولویت‌دار باشد. موضوع اولویت، درک بیشتر سرنوشت ذرات در آب و چگونگی تجزیه آنها بود.

یکی دیگر از نوآوری‌هایی که دانشمندان شرکت‌ها در حال بررسی آن هستند، لاستیک‌های زیست تخریب‌پذیر است که از مواد پایدار مانند تایرهای بازیافتی ساخته شده‌اند. Gunnlaugur Erlendsson، مدیر عامل یک شرکت تایرسازی نوپا به نام Enso می‌گوید که اگرچه این یک پیروزی برای محیط زیست است، اما یک تایر زیست تخریب‌پذیر دوام زیادی نخواهد داشت. “لاستیکی که در خودرو تجزیه زیستی شود برای دوام خوب نیست. با این حال، اگر ذرات لاستیک‌هایی که در حین رانندگی می‌ریزند بتوانند در محیط زیست تخریب شوند و از تجمع آنها در هوا، زمین و اقیانوس‌های ما جلوگیری کنند، مفید خواهد بود.»

ذرات لاستیک بسیار وحشتناک است و فقط برای انسان ها نیست. دانشمندان تحقیقاتی در شمال غربی اقیانوس آرام تماس گرفتند لاستیک “DDT نسل ما” را ذرات می کند برای تأثیر آن بر ماهی قزل آلا و سایر ماهیان وحشی. اگر حافظه در خدمت باشد، DDT در نهایت برای زندگی انسان نیز چندان خوب نبود.