اگر داستان اخیر مارک در مورد سه ماکت مسابقه که در خیابان‌های ژاپن آمده است ثابت نمی‌کند که دوران BTCC Super Tourer واقعاً از موانع زبانی و فاصله‌ای فراتر رفته است، هیچ چیز دیگری این کار را نمی‌کند.

سری مسابقه‌های Super Tourer در اواخر دهه 1990 برای افزایش فروش سالن‌های چهار درب هر فرد طراحی شد. اما در حالی که خودروها شباهت زیادی به همتایان خود در جاده‌ها داشتند، در زیر پوست نمی‌توانستند متفاوت‌تر از این باشند.

بودجه‌ها به هفت رقم برای هر خودرو تقسیم می‌شد، تیم‌های موتوراسپورت برتر که معمولاً با فرمول 1 و مسابقات رالی جهانی مرتبط هستند، همگی برای سکوی سوپر تورر رقابت می‌کنند.

دیدن یکی از خودروهای آن دوران در مسابقه رترو چند هفته پیش فقط وسواس من را نسبت به اینها تایید کرد. حیرت آور ماشین آلات

خودروی مورد بحث یک نیسان پریمرا از فصل 1998 BTCC Super Tourer بود که توسط دیوید لزلی هدایت می شد و توسط RML (Ray Mallock Limited) ساخته شد.

RML که از زمان آغاز به کار خود در سال 1984 به موفقیت های زیادی در رده های مختلف اتومبیلرانی دست یافته بود، توسط نیسان مامور شد تا یک سوپر تورر رقابتی از سدان چرخ جلو محرک نسل دوم P11 Primera GT تولید کند.

Primera Super Tourer برای اولین بار در سال 1997 راه اندازی شد و آینه های تاشو برقی خودروهای جاده ای را حفظ کرد که با کاهش کشش، مزیت واقعی سرعت بالا را به همراه داشت. این به طور شگفت‌انگیزی برای سال 1998 غیرقانونی بود. بسته‌های هوای اصلاح‌شده، بال‌های جلویی بزرگ‌تر و داشبورد و ECU ارتقا یافته نیز به خودروی 1998 اضافه شدند.

این تغییرات کمک کرد و در همین سال پریمرا به اولین خودروی ژاپنی تبدیل شد که قهرمانی BTCC را به دست آورد. این تیم در سال 1998 قهرمانی تیمی و تولیدی را به دست آورد و در سال 1999 نیز مهمترین افتخار را با قهرمانی لوران آیلو در رانندگان به ارمغان آورد.

موتور پریمرا SR20DE دارای سر سیلندر معکوس به همراه یک کاسه خشک است که به آن اجازه می‌دهد تا حد امکان پایین و دورتر بنشیند.

هنگامی که RML تمام شد، موتور از 2.0 لیتر قدرت 326 اسب بخار سالم داشت، اما این نیروگاه بسیار قوی دارای معایبی بود. موتورها قبل از راه‌اندازی نیاز داشتند که روغن از پیش گرم شده از طریق رگ‌هایشان پمپ شود، و نشستن آنقدر پایین در قسمت پایینی نیز به این معنی بود که ستون فرمان جا نمی‌شود، بنابراین گیربکس مخروطی روی وان چرخ سمت راننده نصب شده است.

از نظر خارجی، این خودرو روی چرخ‌های منیزیمی RAYS Volk Racing Touring Evolution Fortesst با قفل مرکزی ۱۹×۹ اینچی قرار دارد. آنها در عقب جمع شده اند، با قوس های شعاعی جلو که اجازه می دهد تا فاصله کمی بیشتر از طریق 1.25 پیچ فرمان قفل به قفل ایجاد شود.

تنها تغییرات قابل توجه دیگر نسبت به انبار، سد هوای جلو و بال عقب است.

فضای داخلی بسیار شبیه Prodrive BTCC Mondeo است که قبلاً در Speedhunters ارائه کرده بودیم، با موقعیت رانندگی بیشتر به سمت عقب و کمی به سمت داخل برای بهبود تعادل وزن.

در حالی که جسارت محض سوپرتورهای اواخر دهه 90 امروزه کمتر دیوانه کننده نیستند، نبوغ و خلاقیتی که بودجه عظیم آنها فراهم می کند چیزی است که بعید به نظر می رسد در موتوراسپرت مبتنی بر خودروهای تولیدی دیگر شاهد آن باشیم. اقدامات کاهش هزینه امروزه به معنای فرصت کمتری برای این نوع تفکر است، اما برای نزدیک نگه داشتن مسابقه و ترغیب تیم ها برای ورود به مسابقه، شرارت ضروری بود.

خوشبختانه، شخصی این خودروی خاص را به عرصه رقابت بازگردانده است. مسابقات قهرمانی اتومبیل رانی کلاسیک تورینگ (CTCRC) ممکن است ویژگی BTCC را نداشته باشد، اما مالک Primera تنها نیست و بیش از دوجین سوپرتور در فصل مسابقه 2023 به رقابت می پردازند.

بنابراین، اگر خودروهای هیبریدی نسل بعدی برای شما مناسب نیستند، تماشای برخی از خودروهای نسل قدیمی که آن را در پیست بیرون می‌آورند، حداقل کمی از این ضربه بکاهد.

چایدون فورد
اینستاگرام: chaycore