دوستان، وقتی این پیام را از دفتر مرکزی جالوپنیک در مرکز شهر منهتن می نویسم، ناامید شده ام. چند روزی است که نزدیکترین خروجی ایستگاه مترو به دفتر ما توسط انبوهی از جوانان روپوش پوشیده شده است. – آنها در حال فارغ التحصیلی از کالج، یا دبیرستان، یا برخی از رشته های تحصیلی دیگر هستند. می دانم که این یک مناسبت مهم برای آنهاست، مراسمی برای رسیدن به سن بلوغ که نشان دهنده پایان دوران کودکی و اولین قدم به سوی دنیای بزرگتر و واقعی است، اما من همچنین به آنها نیاز دارم که لطفا به عشق خدا دست از سر من بردارید.

کل پیاده‌رو فقط انبوهی از لباس‌ها، دیپلم‌ها و قدیمی‌ترین خویشاوندانی است که تا به حال دیده‌اید، که همه بدون هیچ مسیر، مقصد یا ضرب‌الاجلی در حال دور زدن هستند. من فقط می خواهم از مترو خارج شوم، ناهار بخورم و به دفتر برسم، اما در عوض باید از میان فارغ التحصیلان و افراد غیرمجاز مانند بدترین دور موج سواران مترو در جهان، راهم را رد کنم و طفره بروم. بنابراین، با در نظر گرفتن این ناامیدی، امروز ما به وسایل نقلیه‌ای نگاه می‌کنیم که توجه مردم را به خود جلب می‌کنند حرکت– به عبارت دیگر، ما به دنبال آن هستیم بدترین ماشین ها.