تنها دو گیربکس تا کنون توسط کارخانه در Pintos جدید ارائه شده است: یک جعبه دنده چهار سرعته دستی و یک جعبه دنده سه سرعته اتوماتیک. این خودرو دارای چهار در طبقه است.

کثیف، ضربه خورده و زنگ زده است، ارزش بازسازی ندارد. با این حال، تقریباً از تمام واگن های دیگر از سال 77 دوام آورد.

پینتو در میشیگان برای بازار آمریکای شمالی توسعه یافت، اما تمام موتورهای موجود آن طراحی اروپایی بودند. در چند سال اول، خریداران پینتو می‌توانستند بین نسخه 1.6 لیتری Kent-4 مستقیم (برای اولین بار در بریتانیا برای مدل 1959 Anglia ساخته شد و همچنین در Fiesta اصلی بازار ایالات متحده استفاده شد) و یک نسخه 2.0 لیتری یکی را انتخاب کنند. چهار ضربه گیر SOHC که در اصل برای تاونوس و کورتینا در سال 1970 مقصد شده بود. با شروع مدل سال 1974، این موتور به 2.3 لیتر کاهش یافت. برای سال 1975، 2.8 لیتری کلن V6 شهرت کاپری به گزینه Pinto تبدیل شد.

فروش پینتو در مدل سال 1974 به اوج خود رسید، زمانی که بیش از نیم میلیون نفر از نمایشگاه ها رانده شدند. پس از آن فروش کاهش یافت و پس از آن روند نزولی شتاب گرفت مادر جونز مقاله “جنون پینتو” خود را در پاییز سال 1977 منتشر کرد و فورد کوچک به جوک های بی پایان ماشین در حال انفجار تبدیل شد.

همچنین به نظر می رسد که یک دکل تهویه مطبوع نصب شده توسط فروشنده یا پس از فروش دارد. آیا کسی می تواند به ما بگوید که تنظیمات فن “P/C” برای چیست؟

چگونه پینتو به پرفروش ترین واگن در کلاس خود تبدیل شد؟ آسان بود!

فورد پینتو را برای مدل سال 1971 معرفی کرد که با بستن شیرهای نفتی اوپک چند سال بعد، حرکت بسیار هوشمندانه ای بود. بیش از سه میلیون پینتو تا زمان توقف تولید در سال 1980 فروخته شد. نسخه واگن از سال 1972 تا پایان آن در دسترس بود.

ما به تازگی نمونه ای از یکی از آخرین پینتوهایی که تا به حال ساخته شده است را دیدیم. آن ماشین یک هاچ بک Runabout است و امروز نوبت واگن است.

داتسون B210، تویوتا کرولا و هوندا سیویک را منفجر می کند. فقط از سر جکی بپرس!