یکی از اولین چیزهایی که هنگام حرکت در مزدا CX-90 PHEV بلند مدت 2024 ما متوجه شدم، وزن غیرعادی سنگین فرمان آن است. برای یک SUV خانواده سه ردیفه، کمی شگفت‌انگیز است. برای یک مزدا، این همان چیزی است که من انتظار داشتم.

نحوه تنظیم فرمان مزدا با اکثر سازندگان این روزها متفاوت است، زیرا هنوز هم در مورد تلاش فرمان به یک دستور العمل یکسان اعتقاد دارد. اگرچه CX-90 دارای حالت های رانندگی معمولی و اسپرت است، احساس فرمان، نسبت و هر چیزی که در مورد آن می توان تصور کرد دقیقاً یکسان است. در حالت ورزش با این حال، هیچ چیز جدیدی در مورد این پدیده وجود ندارد، زیرا مزدا برای مدتی طولانی با این فلسفه زندگی کرده است. یکی دیگر از OEM های مورد علاقه طرفداران که همین کار را می کند؟ پورشه

به طور کلی، من از ثبات یک حالت فرمان قدردانی می کنم. فقط از همان ابتدا آن را میخکوب کنید، و اجازه ندهید کاربر آن را به هم بریزد – اکثر خودروهایی که فرمان را ستایش می کنیم، حالت های متعددی را ارائه نمی دهند. از نقطه نظر ایمنی نیز منطقی است. اگر در موقعیتی قرار گرفتید که نیاز به حرکت سریع دارد، می‌خواهید فرمان دقیقاً همانگونه باشد که انتظار دارید. در عین حال، من فکر می‌کنم این بحث کمی به ما انسان‌ها می‌فروشد، زیرا حتی با وجود تفاوت‌های نسبتاً چشمگیر در تنظیم فرمان، به راحتی می‌توان بلبرینگ خود را به دست آورد و درک کرد که در شرایط اضطراری چه کاری باید با چرخ انجام داد.

اما من با این به کجا می روم؟ خوب، من فکر می‌کنم تعادلی وجود دارد که احتمالاً می‌تواند بین فرمان خودروی اسپرت سنگین مزدا در CX-90 و سهولت بسیار سبک چیزی مانند هیوندای پالیسید برقرار شود. اگر مزدا در مورد سرقت بخش بزرگ‌تری از خودروهای سه ردیفه شاسی‌بلند جدی است – و مطمئناً به نظر می‌رسد که این موضوع در مورد میزان مهندسی جدید در CX-90 نیز صدق می‌کند – احتمالاً ارائه حالت‌های مختلف فرمان از جمله به نفع خودرو خواهد بود. بیشتر صنعت انجام می دهد.

علیرغم اینکه چقدر از فرمان سنگین و دوست داشتنی CX-90 در یک بزرگراه منحنی روی سطح شیب دار لذت می برم، از تلاش لازم برای قفل به قفل شدن در پارکینگ های تنگ یا هنگام عقب نشینی از خودم نیز کمی آزرده می شوم. راهرو برای یک میاتا یا حتی چیزی اسپرت تر مانند مزدا3، این همان چیزی است که من می خواهم. در یک باربری خانواده سه ردیفه هیبریدی پلاگین؟ خوب، من خوشحالم که کمی از “خلاصه” فرمان را برای قفسه ای که انجام پیچ های سه نقطه ای را آسان تر می کند، کنار بگذارم.

راه حل نهایی در اینجا اجازه دادن به تغییرات در تلاش فرمان از طریق حالت رانندگی است. میدانم. چیزهای ترسناک! همه ما غریبه‌هایی که از تعهد مزدا برای ساخت خودروهای سرگرم‌کننده برای رانندگی حمایت می‌کنیم، بدون توجه به این سگمنت، می‌توانیم در حالت فرمان ایده‌آل “اسپرت” حرکت کنیم. در همین حال، بقیه کشورهای جهان که به روشی دیگر به یک CX-90 ختم شدند – شاید از طریق توصیه ای درخشان از یک همکار خودروساز – می توانند از حالت “عادی” استفاده کنند که تلاش مورد نیاز در سرعت های پایین تر را کاهش می دهد (من' از آن در مواردی نیز استفاده کنید). هیچ کس انتظار ندارد یک وسیله نقلیه به این بزرگی مانند یک خودروی اسپورت رفتار کند، بنابراین شاید مزدا بتواند قوانین خود را فقط برای یک بار تغییر دهد. می دانم که از فرمان قابل تنظیم در CX-90 استقبال می کنم. با این حال، در حال حاضر، همچنان از احساس ترد، محکم و دقیق فرمان در درازمدت خود لذت خواهم برد. هیچ شاسی بلند سه ردیفه دیگری در قیمت خود به این اندازه رضایت بخش نیست.

ویدیو مرتبط: