من اخیراً داشتم پنجه می زدم از طریق پشته ها در کتابخانه محلی من ، و مغز ماشینی من یک جلیقه گرد و غباری دیدم که در عنوان آن کلمه «ماشین» نوشته شده بود، و ماده خاکستری لباس ماشینی گوشت و استخوان من را برای برداشتن آن خلبان کرد. ماده خاکستری بلافاصله یک دوز سروتونین به عنوان آن داده شد کشف کرد که این کتاب مجموعه ای از داستان های کوتاه است که توسط جان واترز فیلمساز، نویسنده، بازیگر و هنرمند آمریکایی سوررئالیست و پوچ گرا نوشته شده است. همانطور که او سوار شد یک ماجراجویی سواری در میان کشور از بالتیمور تا سانفرانسیسکو. “اوه، این خوب خواهد شد. من نیازی به دانستن بیشتر ندارم، من قبلاً فروخته شده ام.

درست می‌گفتم، اما نمی‌دانستم چقدر درست می‌گویم. دیگر هیچ کس به هیچ وجه دست و پا نمی زند، کمتر از همه افراد مشهور پول دار. دهها سال پیش، عمل انگشت شست زدن در سراسر کشور بسیار رایج بود، اما این عمل در بسیاری از ایالت ها ممنوع و کاملاً ممنوع شده است. کاهش در سفر با خودروهای سواری کمتر به ترس از قاتلان زنجیره‌ای و فرصت‌هایی برای قتل ولگردها مربوط می‌شود، و بیشتر به گسترش خودروها مربوط می‌شود. افراد کمتری نیاز به انجام آن دارند، بنابراین افراد کمتری این کار را انجام می دهند.

این آزمایش توسط واترز همیشه یک آزمایش جالب بود، اما او بدیهی است که باید روی آن کار کند و دراماتیک و پوچ بودن جهان را به نمایش بگذارد. این کتاب به سه بخش تقسیم شده است، دو بخش اول مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه داستانی را در بهترین و بدترین سناریوها نشان می‌دهد که این سفر چگونه می‌توانست پیش برود. ثلث پایانی کتاب، واقعیت چگونگی انجام این سفر (با کمی تزیین) را شرح می دهد.

سناریوهای رویایی واترز اغلب شامل بخش‌های شبه پورنوگرافیک همواروتیک است، مانند سناریویی که در آن با یک بیگانه رابطه جنسی برقرار می‌کند و با رکتوم جادویی از خواب بیدار می‌شود. در بسیاری از سناریوهای کابوس، واترز تمام سفر را صرف فرار از مرگ – و پلیس – می کند تا به هر حال در جهنم فرو رود.

در دنیای واقعی، سوارکاری در سراسر کشور در واقع برای قهرمان ما بسیار خوب پیش رفت. او با کارت های اعتباری، تلفن همراه و ردیاب جی پی اس برای کارکنانش خانه خود را در بالتیمور ترک کرد تا در صورت بروز مشکل، محل اختفای او را پیگیری کنند. جوز و جینز معمولی او را گرفتند و هدایت کردند. یک کشاورز، یک معدن‌کار زغال‌سنگ، یک جمهوری‌خواه پر از جوانان که کوروت رانده می‌شوند و گروه مستقل Here We Go Magic.

مانند بسیاری از کارهای واترز، این کتاب بهترین چیزی نیست که تا به حال خوانده ام، اما تحریک کننده و سرگرم کننده است. این 322 صفحه از نثر پر سر و صدا و ظالمانه است، به نوعی نامه ای عاشقانه به عجیبی که زندگی روزمره در آمریکای میانه است. بسیاری از مردم در جاده ها واترز را نمی شناسند یا او را با استیو بوشمی اشتباه می گیرند و غریبه هایی که او را نمی شناسند بیشتر از طرفدارانی که او را می شناسند با او رفتار می کنند. این یک خواندن سریع و سرگرم کننده است، شما باید یک نسخه بردارید و آن را امتحان کنید.

باعث میشه من می خواهند با اتوتو در سراسر آمریکا حرکت کنند? به نوعی بله. مخصوصاً اگر یک رکتوم جادویی از معامله خارج شوم.