فراری برای گسترش جذابیت بازار و ارائه خودروهای اسپورت مقرون‌به‌صرفه‌تر بدون ناراحتی مشتریان فعلی خود، در سال 1957 شروع به تولید مدل‌هایی با کمتر از 12 سیلندر با نام تجاری فرعی «دینو» کرد.

نام این برند برگرفته از پسر انزو فراری، آلفردو (ملقب به دینو) بود که قبل از فوت در سنین جوانی در معرفی موتورهای با ظرفیت کمتر در فراری نقش مهمی داشت. قصد تولید اتومبیل های جاده ای و شرکت در مسابقه بود. تعدادی از داینوها در طی دهه‌ها وارد کلاس‌های خودروهای اسپرت فرمول 2 و کم‌ظرفیت شدند، و برای جاده‌ها، مدل‌هایی مانند Dino 246 1969 تا 1974 وجود داشت.

چهل سال پیش، Dino 246s با قیمت کمتر از 30000 پوند معامله می‌شد، اما این روزها دیدن نمونه‌های دست نخورده با قیمت بالای 300،000 پوند غیرعادی نیست. به نظر می رسد دینوها دیگر فراری مرد فقیر نیستند.

در حالی که اکثر دارندگان Dino خوشحال هستند که از اتومبیل های خود همانطور که فراری در نظر گرفته بودند لذت می برند، صاحب این 246 GTS تصمیم گرفت اتومبیل خود را به سطح دیگری برساند. وارد Moto Technique، مستقر در Surrey، انگلستان شوید.

تیم Moto Technique با بهره‌گیری از بهترین ویژگی‌های خودروهای کلاسیک و بهبود دلسوزانه با عملکرد و قابلیت اطمینان امروزی، شهرت خوبی برای بازسازی‌های خود ایجاد کرده است.

یک ریستومد با کیفیت همیشه از دور به راحتی قابل تشخیص نیست، و من در ابتدا تنها زمانی که در یکی از رویدادهای سالانه Bicester Sunday Scramble از کنار آن می گذشتم، نگاهی گذرا به این خودرو انداختم. با این حال، هشت بدنه دریچه گاز که از محفظه موتور بلند می‌شدند، مرا برای نگاه دقیق‌تر به سمت خود جذب کردند. و این زمانی است که تمام جزئیات شروع به ارائه خود کردند.

همانطور که نشان نشان می دهد، موتور 2.9 لیتری فراری V8 دینو خسته شده و به 3.6 لیتر رسیده است. با تنفس از بدنه های دریچه گاز Jenvey که توسط یک ECU MoTeC مدیریت می شود، اکنون 400 اسب بخار قدرت تولید می کند.

از آنجایی که خط محرکه دینو هرگز برای تحمل دو برابر قدرت اولیه طراحی نشده است، یک گیربکس فراری 328 برای تحمل بار اضافی تعبیه شده است.

یکی از ویژگی های مورد علاقه من چرخ ها است. نه تنها چرخ‌های 15 اینچی Campagnolo اصلی دینو اسکن لیزری شدند تا بتوان آن‌ها را در اندازه 17 اینچی تکثیر کرد، بلکه چرخ‌های جدید مطابق با نسخه‌های اصلی در قالب‌های شنی ریخته شدند تا ظاهری معتبر داشته باشند.

این افزایش در اندازه چرخ امکان نصب ترمز 4 دیگ را فراهم کرده است که با توجه به عملکرد در هنگام ضربه زدن ضروری است.

علاوه بر این، نیترون برای تامین تنظیمات دمپر استخدام شد، که منجر به سواری بسیار آرام‌تری نسبت به سیستم تعلیق اصلی شد.

بنا به درخواست مالک، درب عرشه عقب فیبر کربنی برای تعبیه یک پنجره perspex اصلاح شد که امکان دیده شدن موتور را فراهم می کرد.

قوس‌های گشاد ظریف، پوشش‌های چراغ جلو و سیستم اگزوز آزاد شده، تغییرات خارجی را تکمیل می‌کنند.

در داخل، فضای داخلی Dino در بیشتر قسمت‌ها به‌صورت کارخانه‌ای باقی می‌ماند، اما تغییر کامل و برخی امکانات مدرن به‌شکل تهویه مطبوع و سیستم صوتی ارتقا یافته، راحتی بیشتری را به شما می‌دهد.

بسیاری از مردم Dino 246 طراحی شده توسط Pininfarina را یکی از زیباترین خودروهایی می دانند که تا به حال از کارخانه Maranello بیرون آمده است. این نمونه که از کارگاه Moto Technique عبور کرده است، حتی زمانی که با ماشین‌آلات مدرن اندازه‌گیری شود، به یک خودروی اسپورت بسیار توانمند ارتقا یافته است.

Restomod ها برای همه مناسب نیستند، اما زمانی که به درستی انجام شوند، هویت و حس مناسب بودن نسخه اصلی را حفظ می کنند، در حالی که قابلیت استفاده و قابلیت اطمینان امروزی را وارد معادله می کنند. اگر ریستومودهای با کیفیت به این معنی است که خودروهایی مانند این Dino 246 بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند، من همه آنها را دوست دارم.

چایدون فورد
اینستاگرام: chaycore